DRZEWA I KRZEWY IGLASTE

Są specyficzną grupą roślin, większość z nich to gatunki zimozielone. Jest to ich wielką zaletą, ale jednocześnie wpływa na wymagania siedliskowe. Generalnie lepiej rosną i zimują przy wysokiej wilgotności powietrza i osłonie przed wysuszającymi wiatrami zimowymi. Gatunki i odmiany znacznie różnią się miedzy sobą, dlatego kupując rośliny trzeba uwzględnić lokalne warunki siedliskowe i decydować się na takie, które będą je dobrze znosiły. Należy przy tym brać pod uwagę wrażliwość na mróz i suszę oraz wymagania glebowe i świetlne (tolerancja na zacienienie lub nasłonecznienie).

Mrozoodporność w dużym stopniu jest cechą wrodzoną, ale przezimowanie zależy również od stanowiska. W miejscu osłoniętym od wiatrów zimowych, wśród starego drzewostanu można sadzić szereg odmian o niepełnej odporności, przemarzających w gorszych warunkach. Do najbardziej mrozoodpornych należą: świerk kłujący (Picea pungens), świerk serbski (P. omorika), kosodrzewina (Pinus mugo), sosna czarna (P. nigra) oraz większość odmian jałowca pospolitego (Juniperus communis) i jałowca pośredniego (J. media). Bardziej wrażliwe są odmiany cyprysika Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana) i cyprysika tępołuskiego (Ch. obtusa), które powinny mieć specjalnie dobrane stanowisko.

Na ubogich i suchych glebach świetnie dają sobie radę: jałowiec pospolity (J. communis), sosna czarna (P. nigra) i kosodrzewina (P. mugo). W miejscach zacienionych dobrze rosną np.: choina (Tsuga), cis (Taxus), mikrobiota (Microbiota) i cyprysik tępołuskowy (Ch. obtusa). Pełnego nasłonecznienia wymagają odmiany o igłach zabarwionych na kolor żółty lub niebieski, gdyż wtedy w pełni się wybarwiają. Pełnego światła potrzebują również wszystkie jałowce, większość świerków i sosen. Dzięki bardzo zróżnicowanemu pokrojowi i barwie igieł, iglaste znajdują wszechstronne zastosowanie i umożliwiają piękną kompozycję każdego ogrodu.